Lindsey van Loon ging als Yomads reisreporter naar Peru en bracht onder andere een bezoek aan de magische Machu Picchu. Ze schreef voor SNP een blog over haar reis door de Andes.
Ik kon mijn geluk niet op toen bekend werd dat ik mijn tweede Yomads reisverslag mocht uitbrengen vanaf de Machu Picchu in Peru. Deze verborgen stad die niet voor niets is uitgeroepen tot één van de zeven nieuwe wereldwonderen, pronkte al tijden geel gemarkeerd bovenaan mijn bucketlist. Het continent dat geroemd wordt om zijn pluizige lama’s en kleurrijke bevolking, heette mij welkom in Lima, waar mijn 11-daagse Yomads avontuur begon.
Een onvergetelijke indruk
Vanaf mijn allereerste blik op het centrale plein Plaza de Armas in Cusco, overtrof Peru al mijn verwachtingen. Terwijl ik vrijwillig verdwaalde in de nauwe straatjes en mijn weg over de oude kinderkopjes vond, zag ik hoe authentiek deze stad is. Toch zijn de statige standbeelden, koloniale gebouwen en dansende fonteinen uit de periode voor de Spaanse overheersing, niet waar de Peruanen het meest trots op zijn. Een beetje local begint pas echt te stralen wanneer de Peruaanse keuken wordt besproken. Taxi chauffeur of zakenman, allen rechtten ze hun rug om vervolgens met een stralende Zuid-Amerikaanse glimlach, te vertellen over het culinaire repertoire van Peru. Dat leek me wel een toost met een lokale Pisco Sour waard.
De diversiteit van Peru maakt het een onvergetelijke bestemming die een blijvende indruk achterlaat. Elke reiziger wordt hier op zijn wenken bediend. Zoals het echte Yomaden betaamt, begon onze internationale groep twintigers en dertigers de ontdekkingstocht door Peru per mountainbike. Vanaf het Chinchero Plateau (3900m), te midden van de serene natuur van de Sacret Valley, daalden we af langs blauwe meren en vriendelijke hutjes. Het Nederlandse fietsimago hooghoudende demarreerde ik met bonzend hart een panoramische picknick tegemoet. Dat die advocado’s, mate de coca en gigantische zongerijpte sinasappels nog beter smaken op een bodempje adrenaline, kun je van mij aannemen.
In de voetsporen van de Inca’s
Een bezoek aan Peru is niet compleet zonder in de voetsporen van de oude Inca’s te treden. Het wordt extra bijzonder wanneer je een route kiest die geen enkele andere toerist bewandelt. Eentje die niet de gebaande Inca trail volgt. In plaats van een meerdaagse track langs de drukst bezochte snelweg van Peru, volgden we een alternatieve route over afgelegen hoge bergpassen. Fysiek een stukje uitdagender, maar voor liefhebbers van ongerepte natuur die dit land willen ontdekken zonder ook maar één andere toerist tegen te komen, het summum. Onze gele iglotenten waren al voor ons opgezet toen we onze rustplek bereikten. Omringd door wilde paarden en onze alpaca maatjes die onze Yomads tassen voor ons droegen op de route, was de pracht van de natuur overweldigend. Het was dan ook een genot om uit te rusten voor de tent en in volledige stilte mentaal een foto te nemen van deze schitterende omgeving. Een geluksmoment dat ik mijn leven niet zal vergeten. ’s Avonds deed de overweldigende sterrenhemel de kou vergeten. Nooit eerder had ik buiten met zo’n uitzicht en vergezeld door zoveel wilde dieren mijn tanden staan poetsen.
Welverdiende beloning
Hard werken wordt rijkelijk beloond. Na zoveel kilometers in de benen dat zelfs de stappenteller uitgeteld was, verscheen daar eindelijk de Machu Picchu aan de horizon. Als echte pelgrims, na drie uitdagende wandeldagen en korte kampeernachten, bereikten we de spreekwoordelijke kers op de slagroom. De schitterende oude ruines van de verboden stad waren in het echt nog imposanter. Ondanks de omschakeling van totale isolatie van de buitenwereld naar een bewoonde wereld vol toeristen, had deze plek iets magisch. De wandeling naar de Sungate, de toegangspoort tot de stad, was absoluut de moeite waard. Een prachtig panorama, waarbij het uitzicht op de Wayna Picchu voor altijd helder in het geheugen geschrift zal staan. De Machu Picchu voelde als een mijlpaal: eentje waarop ik trots was dat ik hem met eigen ogen had gezien omdat we er verdomd hard voor hadden gewerkt.
Inspanning en genieten
Naast de schitterende bergen, de Machu Picchu en koloniale steden, verrast Peru zijn avonturiers ook met het Amazone regenwoud. Terwijl we opwarmden in het milde klimaat, vaarden we per boot over Lago Sandoval door de jungle. Op dit meer zouden we later die dag behalve apen, rivierotters en exotische vogels ook krokodillen en schildpadden zien. De rest van de dag mochten we heerlijk lui zijn: met een boekje zweefden we van links naar rechts in onze hangmatjes. Slechts 233 kilometer verwijderd van grote broer Brazilië was de Amazone precies waarop ik had gehoopt. Een adembenemende zonsondergang en de meest kleurrijke cocktails om deze onvergetelijke reis op gepaste wijze af te sluiten. Een laatste keer haalden we alles uit de reis door ‘s nachts op zoek te gaan naar wilde dieren in het regenwoud. Spannend was het wel om met onze kleine zaklampjes op grote tarantula’s te schijnen, maar inmiddels voelden we ons doorgewinterde backpackers die niet zomaar van hun stuk te brengen waren. Het enige dat ons echt wat deed, was het feit dat deze prachtige reis met gelijkgestemde jonge wereldreizigers al zo snel tot een einde was gekomen. Wat heb ik genoten! En wat kan ik iedereen ontzettend aanraden om Peru met geel te markeren en bovenaan zijn bucketlist te zetten.
Happy travels,
Lindsey van Loon
