Over Postcards to the Moon

Lunar mission

Elk bedrijf, groot of klein, heeft een uniek verhaal dat verteld wil worden. Het gaat er niet om hoe hard je schreeuwt, maar om hoeveel impact je kunt maken. Raakt jouw verhaal het hart van je doelgroep, dan heb je de aandacht. Postcards to the Moon gelooft dat een merk zich kan onderscheiden door de echtheid in woord en beeld. Pas dan ga je groeien en bloeien vanuit een krachtige kern en is the sky the limit. Tell the story, connect the Universe.

Kosmonaut 

Kosmonaut word je niet zomaar. Daarvoor moet je eerst vlieguren maken. Die zagen er voor mij ongeveer zo uit: 

Prima ballerina en stuudje 

Na het atheneum te hebben gecombineerd met mijn grote liefde voor dans (klassiek ballet en stijldansen), begon mijn studententijd. Tijd om mijn dansschoenen in te wisselen voor een glaasje aangelengd bier met te weinig koolzuur in een stinkende sociëteit. Ook dat heeft met topsport te maken als je fantasie rijk genoeg is. Ik bleek taal wel interessant te vinden, dus volgde ik naast mijn opleiding Communicatie en Informatiewetenschappen aan de Radboud Universiteit, wat extra vakken bij de studie Nederlands. Bij de eerste gelegenheid om naar het buitenland te vertrekken, zat ik in het vliegtuig op weg naar New Orleans. Daar werd én gedanst én ze hadden daar ook slecht bier. The best of both worlds. Een semester studeerde ik journalistiek & mediacultuur aan de Louisiana State University. Precies het semester dat er ook Mardi Gras werd gevierd. Toeval bestaat niet. 

Een internationaaltje (t)rekken 

Het leven in het buitenland beviel me uitstekend. Om mijn masteropleiding International Business Communication zo lang mogelijk uit te stellen, liep ik dus nog twee stages bij uitgeverij Lonely Planet en toeristenbureau VisitBritain beide gevestigd in hartje Londen. Niet omdat het moest, gewoon omdat het kon. Mijn wetenschappelijke thesis over 'persuasieve communicatie in reclame' klinkt net zo intelligent als het was: ik ontving bene meritum mijn Master of Arts titel (maar je mag me ook doctorandus noemen). 

Working life

Het moest ervan komen. Mijn eerste baan bij een bureau gespecialiseerd in merkstrategie en -activering. Het verenigingsleven zwaaide naar me. Letterlijk. De sociëteit zat tegenover het monumentale pand aan de Berg en Dalseweg, waar ik nu werkte. Ik absorbeerde in plaats van studentenborrels kennis over succesvolle branding, het vertellen van een relevant verhaal en het met impact raken van de doelgroep (en dat al om 9.00 uur 's ochtends). Ik moet toegeven: minstens zo leerzaam. Het had zelfs meer raakvlakken met het studentenleven dan ik dacht. Merk, mentaliteit en gedrag, daar ging het namelijk om. Bij het outdoormerk Nomads en de WTC businessclub mocht ik de kennis over o.a. merkpositionering met succes in praktijk brengen. 

Wild wild west

Het westen des lands lonkte en ik verhuisde, bij wijze van gulden middenweg, naar het charmante Utrecht (dat wel was aangesloten op het nachtnet van Amsterdam). Kerngezond stapte ik hier dagelijks het UMC Utrecht (divisie neurologie en neurochirurgie) binnen om me met de strategische communicatie en marketing te bemoeien. Heel eerlijk? Om samen te werken met artsen die in hersenen snijden, moet je tamelijk stevig in je schoenen staan. Dat was allerminst het probleem. Behalve op die ene dag dat ik per se in de O.K. wilde meemaken waarvoor ik dagelijks mijn bed uitkwam. Toen was ik blijkbaar vergeten mijn veters te strikken. Het was te gek om hier op hoog strategisch niveau mee te mogen denken en beslissen en na twee jaar ging ik met een berg kennis en ervaring de draaideur uit. Met onder mijn arm, wat drang naar meer creatieve gekte.

Die vond ik dubbel en dwars in de wonderen wereld van public relations. Lekker. Het razendsnelle tempo van medialand. Strakke deadlines, chaotische dynamiek. Daar ging ik goed op. De kick van zichtbaar resultaat. Voorpaginanieuws. TV. Radio. De uitdaging om te groeien in mijn vak. Bij twee agencies mocht ik langdurig (lees: ook in de avonden en de weekenden) prachtige accounts managen als o.a. 20th Century Fox Home Entertainment, Prinses Christina Concours, Hasbro en Bilderberg Hotels.

Gaan met die Maan

Mijn eigen bedrijf. In de voetsporen van mijn vader die ook ondernemer was. Hij betaalde in 2016 vol trots mijn allereerste factuur, bij wijze van startschot richting een succesvolle toekomst. En wat een goede beslissing. Alles wat ik heb geleerd en meer kan ik kwijt in Postcards to the Moon! Mijn creativiteit, eigenzinnigheid en visie komen beter dan ooit tot hun recht. Het freelancebestaan geeft de vrijheid om samen te werken met mensen waar ik blij van word. Soms zelfs plaatsonafhankelijk. Zodat ik gelijk op een kat kan passen. In New York. In een veel te groot townhouse. Tegenover the Empire State. Dan schrijft die reisgids zich vanzelf. Voor een opdracht in Kroatië of Denemarken doe ik het ook. Mits er glampinglife in het spel is. Of Ron Brandsteder. Die dan strooit met complimentjes over mijn presentatiekwaliteiten. Die travel en lifestyle klanten, wissel ik trouwens af met prachtige andere merken die een authentiek verhaal te vertellen hebben. Zo krijg ik elke dag de kans om mezelf opnieuw uit te vinden vanuit mijn kern als creatief. Als maker, presentatrice, content specialist, conceptbedenker en tekstschrijver heb ik nu mijn eigen, optimale baan rond de aarde gevonden!

"If the sky is the limit how can there be footprints on the moon" - Buzz Aldrin